Kiedy świeci słońce i jest ciepło macie ochotę góry przenosić. Możecie skakać, biegać, przejść całe miasto w poszukiwaniu waszego ulubionego jogurtu, jesteście mili, sympatyczni. Wszystkie problemy wydają się błahostkami, nieważnymi w tym momencie. Po prostu czujecie się szczęśliwi.
Kiedy jednak jest pochmurno, pada, macie ochotę zabić wszystkich wokół. Wszystko was irytuje, każde zachowanie drugiego człowieka, każde jego słowo. Zaczynacie snuć refleksje, stwarzać sobie coraz więcej problemów, których tak naprawdę nie ma. Denerwujecie się i smucicie. Najchętniej nie wychodzilibyście z łóżka, a zostali tam z herbatą i tabliczką czekolady.
To samo tyczy się pór roku. Jesienią i zimą jakby przygasacie. Życie w was zamiera. Macie ochotę tylko leżeć w łóżku, jeść, pić hektolitry herbaty i gorącej czekolady i oglądać masę łzawych filmów. Ktoś proponuje wam wyjście, a wy wymyślacie masę powodów żeby tylko pozostać przy kochanym laptopie. Nawet wyjście na spacer z psem to dla was udręka.
Wiosną i latem natomiast odżywacie. Macie siłę do wszystkiego i wszystkich. Nagle chce wam się umawiać z przyjaciółmi, imprezować, robić grille, nie spać całą noc. Po prostu chce się żyć. Macie tak? Pogoda wpływa na was, czy może jest wam zupełnie obojętna?
fajnie tu u Ciebie :)
OdpowiedzUsuń